Aklımın karanlık bir odası
Anılarım kilitli,
Titrek bir mum ışığı aydınlatıyor duvarları
Anahtarı bilmem nerde yitti,
Eski bir albümde yad ediyorum dünleri
İnsan avutuyor kendini,
Unutmuyor gelincikleri.

Çocuklarım olmuştur belki
Eve geç geldiklerinde kaygılandığım
Perdenin arkasından süzdüğüm
/sevgilileri de olmuştur belki
Bekli de hiç olmadılar
İnsan affediyor kendini,
Uyutuyor gelincikleri.

Çok zaman yüzüne aşina olduğum
Duvarda resmi asılı adam
Ürkek bakıyorum
Korkularım bakışlarımdan
Aynaların yaldızlarını sökeli çok oldu
İnsan unutuyor yüzünü de
Unutmuyor gelincikleri.

Titrek avuçlarıma konuyor,
Bir serçe,
Ve sen konuyorsun usulca gönlüme,
Saçına iliştirdiğim gelincik,
Rüzgarın kokusunu çaldığı.
Unutuyorum kendimi,
Kirpiklerimde açıyor gelincikler /
Unutmak istemiyorum…



g.sarıoğlu
ikibinonun/onuncuayının/sekizincigünü