Eylülde İntiharAlın çizgilerinde saklı kan kuyuları Arsızlık Yırtık bir dilek eskilerden kalma Aşka dair ne varsa Eylül Dili olsaydı / lal şimdi Kelimelere can verebilseydi Renklendirebilseydi renksizliği Hüzünlü bir yağmur başlardı kalbinizde Sarı bir ses Sarı bir yüz düşerdi ellerinize Avuçlarınız kanardı Vakti gelmişken hüznün Mevsime vurmuşken hazan Susup biraz dinlemek gerekli / dinleyin Rüzgârın sesi Sesinde ninnilerle başlayan masal Beyazlar içinde bir gelin / Ve Uçurumlar / çiçeksiz Eylül Bakışları darağaçlarında Sarkan çıplak ayaklar Saç uçlarında papatyalar / mevsimsiz / Hep vakitsiz, hep yarım Bir kadın / Eylülde Ölümü neden yakıştırır gözlerine Yakışan - belki de Telaş etmeyin Allah şahidimdir Sevdayı arzu etmiyorum bu Eylülde de İşte usul usul ilişiyor / yine Zehirliyor mevsimleri / hep vakitsiz Tar-u mar ediyor fikri Yok çaresi, yok Sevmek / intihar Eylülde Nevim Karahan |
INAN ILK BAKISTA DAHA HENÜZ IKI DIZESINI BILE OKUMADAN
BÜYÜK ÜSTAD AHMET ARIF GECTI AKLIMDAN
ACABA BIR AHMET ARIF SIIRIMI OKUYORUM DIYE
AKICI ve OLGUN MÜKKEMMEL BIR BICIM ALMIS SIIR HEMDE HER SEYIYLE
TEBRIKLER SEVGILI KUZEYIN KIZI...BASARILAR SEVGILI HEMSEHRIM
UZAKLARDAN SEVGILER...O SIIR SEVDALISI YÜREGINE