ruhuma ironik tariz.
Biriyle çıktım dün gece,
Kızma hemen, ayrılalı ne oldu ki deme Anlatıyorum dinle; Konuştuk, anlaştık, buluştuk bir cafe de Fransız müziği,sıcak salep derken Isındık birbirimize, Her zamanki gibi dalıp gittim gözlerine. Konuştu konuştu , sustu! konuştu, konuştu, konuştu. Ellerimi tuttu, çocukluğunu anlattı. Ağzımı aradı yer yer,geçmişimi Dalıp gitmelerimi aradı,seni aradı Gözleri doldu ağlayamadı ! Sen sandım birden, Telaşlanıp gözlerine uzandım ama Ne yaptıysam dokunamadım yanaklarına Açılmadı ellerim ellerim açılmadı ve tek kelime edemedim. Ağlama diyemedim, yapamadım. ’Lütfen , seviyorum seni inan bana ’ Diyemedim ! Tanırsın beni çok seri yalan söylerim Hayatımda ilk defa yalan söyleyemedim. Kendine gelip gülmeye başladı Gülmeye başladı çünkü ; Sahlep , yerini kırmızı şaraba bırakmıştı. Ve kadeh çoktan yarılanmıştı ! Toparlandı sonra, ’tamam’ dedi. ’tamam anlatma!’ ’ama lütfen söyle bana; şimdi nasılsın? Bu soru her soruluşunda, tüm gücünle tebessüm etmeye çalışıp İyiyim demişsindir mutlaka. Demişsindir çünkü İstanbul’da yalan kolay söylenir. Ben söyleyemedim, Ellerini avuçlarıma alıp ’iyiyim canım merak etme, ben iyiyim’ Diyemedim. Unutmadım hiç bir şeyi Unutmuş gibide yapamadım. Anla işte, sen gittin ve ben kimseyi sen yerine koyamadım. Yapamadım ruhum , senin gibi olamadım. Hiçbir açıklama yapmadan hayatta kalamadım. Biliyorum bu yazıda bile kendimi sana anlatamadım Çünkü ben dün gece kimseyle çıkmadım. Çünkü ben aşıktım, cinayetinin hayalini bile kuramadım Özür dilerim. |
Tebrikler, akıcı ve iç yakan bir şiirdi...Herkesin kendinden bir parça bulabileceği kadar da samimi..
Slm ve dua ile.ESRA