Acılarımı Yaşarkenaynam konuşuyor aksimle yüreğimin odalarından geçerken kilitler; geri dönülmez anlarda ezâlarım; bulunmaz kuyuların çıkılmaz sarp boşluğunda... bir yıldız çarpmasına sığan hayat kırılmaz kabuklarla çevrilmiş su gibi akan saatlere inat yitip gitmiş avuçlarımdan dalga dalga kaybolmuş hayat çizgimin gizlerinde... kendi acılarımı yaşarken içimde iç dönüşlerle çözülmeye başlayan sislerde siyahın yansımasındaki grilikte hayat umuda bir adım yakın ve bir adım uzak... Merâl Özcan |
siyahı beyaza katıp hayallerimle uçtum gerçekliğimle döndüm...arkadaşım şiirin çok güzeldi..tebrikler..içimizle yüzleşirken karşılaştıklarımızı mısraların duygu yüklü anlatmış...bende hissettiklerimi paylaşmak istedim...sevgilerimle arkadaşım...kalemin susmasın aynı yüreğin gibi...