YIKILDIM !
Kalbinin dört bir yanı dikenli telle dolu
Girdikçe gül bahçene tuzaklara takıldım Bakışların gel diyen binlerce elle dolu Hangisini tuttuysam tepe üstü çakıldım. Nasıl dersin git diye! Kal demek ar olur mu? Aşkta risk almayana mutluluk kâr olur mu? Almadan vermesini bilmeyen yâr olur mu? Saymadım tarafından kaçıncı kez ekildim. Bildiğim vazgeçilmez, yansa da yürek korda Kovalandıkça kaçmak, adet mi sizin orda Ömür göz göre göre harcandı anaforda Kurumuş göller gibi inzivaya çekildim. Kim bilir belki de ben, sana Hakk’dan emirdim Sayende gece gündüz yalnızlığı kemirdim İçi dışı çelikten, yaratılmış demirdim Ulaşmak için sana her tarafa büküldüm. Bir yalansın, yalanı gerçek deyip kandıran Var mıdır senin gibi, hiç yanmadan yandıran Bir içim su gibiydim, pınarları andıran Ne yazık dibi delik bardağına döküldüm. Ceylandım bin emekle dağda izi sürülen Saadet perisiydim kırk yılda bir görülen Ben sevda libasıydım asırlardır örülen Tek iğneli sözünle saniyede söküldüm. Yerde yılan gökte ay ağlar oldu ahtıma Sevmeyi bilmeyeni, sevmek düştü bahtıma Âlem birikse zarar veremezdi tahtıma Kalbi taştan katının sayesinde yıkıldım. gri gölge 2010 |