..Şair Şiirle Çarpışırsa !...rastlaşmasaydım da öyle kalsaydım... gözlerimden kör sular aktı ölü toprağında yeşeren gonca güllere... ...bir seher vakti üşengeç yıldızların ahını aldı güneş gökyüzü sönen kandil gibi uykuya cezai müebbette hani başını kaldırsaydın / belki bir kılıç kesip alacaktı içimizdeki şeytanın kalbini... ...ilahiler ayaklandı omuzlarımda akşamın çığlıkları korkunç bestelerindeyken şiirler çalındıkça şairlerden , bohçalarda sadece harfler yetim kaldı... anlamıyorsun değil mi? sana gölgeni unutmuşsun diyorum / bir de hani denizler kararır ya işte kanımda öyle sevdi beni...sen yoktun çünkü. ...aniden uyandım elimdeki kaleme kızdım bu sabah sana seni anlatacak kelimelerimi kaybetmiş sakın boş ver deme ! oysa sana şiirlerimin sırrını söyleyecektim “şairler şiirlerle çarpışırsa geriye sadece yüreği yosun tutmuş sevgilinin mezarında ki güller kalır...rengi kırmızıdan yoksun , zaten aşk dediğin böyle yoksul !...” neyse sevdiğim tek derdim : şairler şiirlere küsmesinler yoksa şarkılar gölgesiz kalır mezarlarda... kimsesiz... her şeysiz... emre onbey |
Böyle güzel şiir yazdığın için biz teşekkür ederiz
sevgiler sunarım