Sensizlik ne zor...ıslığımda kırgın bir şarkı ve kurşuna dizilmiş keşkeler hangi mevsim büyüdü bu dikenler nasıl kırmızı açsın çiçeklerim çekip gitmek bir yağmur bulutu gibi unutmak çakıllarda yırtılan denizleri bir şiir hüznünde susmak bir vedaya demlemek gözlerimi gitme günyüzüm taş taş üstüne dökülür zaman koca bir şehir çöker göğsüme saçlarımın telinde türküler tutuşur ki; aşk kadar sağır İstanbul İstanbul yokluğun kadar ağır intihar arzusundayım gece vakti yaşamın bir yanı eksik, sen yanı savruk hani bir kez daha gitmeyecektin? öksüz kalmadım mı ellerinde iki kişilik ölümü bana vermiyecektin yalancı mıydı dudakların sevgili ? “sensizlik ne zor” 25.02.10 |