Gidişinlegün ağlar kayısı çiçeklerinde penceremde soğuk bahar ışıltısı kuş cıvıltılarında buruk sevinçler buz beyazı denizde mutsuz dalgalar dolanır bileklerime toprak bir özlem kokar, bir ölüm kah sana yanarım, kah sensiz üşürüm bulutlardır gözlerimde kördüğüm çağla gülüşlerini aşırdı arsız mevsim bir karıncaya takılıp düştü kelebek peşindeki çocukluğumun gölgesi umrumda değil avcumda siyahını bırakan uğur böcekleri yokluğunun ilk nisan yağmurları ölü bir bedende dirilir doğum sancıların ruhum seni yüklenmiş, bu can beni tüketmekte yitik bir kent buldum karanlıkta unutulmamış kapı eşiklerinde çalınmamış zilleri sevindirdim çalıp kaçtım yorgun bir rüzgar buldum maviyi eledim uçurtma kuyruklarında büyümek; en öksüz haliymiş insanın ne sesim yetiyor, ne ellerim şiirmiş, yaşamakmış, sevişmekmiş Nisan-2010 canım annem’e doğumgünü dileğimsin... |
Büyümek en öksüz halimmiş evet... :(
Büyüdükçe yalnızlığıda büyüyor insanın...
Annenize Allah uzun ve sağlıklı ömürler versin...
Beğenerek okudum sizi, eleştirilerle ilgili yazdıklarınızda epey sertsiniz ama şiiriniz kayıverdi ruhuma...
Sevgimle Arzu ALTINÇİÇEK