BARAMA(33)
öz ipliyini yun kimi daşdan daşa hördüm .
sandım be ömür dühcəmi çaşdan çaşa hördüm . yox-yox deyə üss cəhrəsi caymırca edimdən , dur qırdı , boyunbağını başdan başa hördüm . kim-kim düşünür , bu onarılmaz görüşün giz? aşqın da ki yandırsını xaşdan xaşa hördüm . mən yolçüdü min-bir barama saplağın özdən , an bir ana , ölməz anı , yaşdan yaşa hördüm . çün söz qadınım biz iki bir qəlb sevişir kən , birgəm calağın helm ilə qaşdan qaşa hördüm . öd ərğəvanın çağ qamıdır son ilə ilkin , çağdaşlara çağdüşdaşı başdan başa hördüm. DIVAN-I ƏRĞƏVAN(33) M.Ərğəvan |