ıslak mevsimler zamanı şimdi/eylül
evlerin boyaları biraz daha solgun
yüzler daha düşünceli
pencereler daha az ışıklı
sokak lambaları tireyerek aydınlatır zamanı
mekanlar biraz daha mekansızlaşır
yağmur bulutlardan daha yakındır saçlarına sevgili

bu şehir;
tamamiyle yalana oynar artık zarını
kaldırımlar daha karanlıktır
vitrinler daha sahtedir
portmantolar daha çok maskeyle dolar

kavgalar dahada anlamsızlaşır sensiz
tüm yalanlarım dökülür çırılçıplak kalır ruhum
zaman kanadı kırık kelebek misali döker ruhunu mechule
her köşebaşı nöbet tutan zebanileri bekler
vakit vakitsizliktir artık, ne varsa suytarı misali yalandır
ve şimdi tüm sözler eksik kalır noktasız

bu sokak eylül çıkmazıdır sevgili
ruhun keletlenir sararan yapraklara
vicdan terazisi eksiyi gösterir
gözlerin hafif neme bugulanır
ve düşer keşkelerin omuzundan çaresizce

ey sevgili şimdi ayrılığın cenazesini gömmektir
defterde kalan son hesap
bir kez daha yazsın kalem hiç silmeyerek aşkı
topluyorum kalan günahları döküldüğü yerden
ve kırıyorum arta kalan ne varsa