elif
İsyan
Gölgelerin kenarlarında Kaçak sürgünler yaşayan naftalin kokulu Hayatlara sarılmış mum kokulu öpüşmeler senfonisi Islak cama yazılmış ağıtlar Bekaretini yitirmiş düşüncelerin eksik tümcelerine Yarı saydam buluşmalar konar İz…sel bakışmalarda Elif………… Üzerine lekesiz serilmiş Perçimlere vuslat , keskin geceye kalem Kırık kalplerin istasyonunda endamı düşmüş Bir çift firari göz Panoramik …… bir tualin gölgesiz ruhu Kaçış Kırmızıya konulmuş Zehirli bir dişin ilk damlası yürekte vicdan Sarmaşık yanığı ince bir sesin sessiz Buğusunda bir naat soytarı bir cam kırığı Portmantonun üzerindeki ruj lekesi Ebced Yalanı oynuyor gündüzün aynaları Bu şehir küf kokan aşklar saklıyor Yüreğim hep yanlış zamanları yaşıyor Kopmuş ilmeğin saatlerinde Zamanı ebced misali yaşayarak Demlemsen de gözlerinde, hala salağı oynuyor ruhum… |