Kül
Kül
Sarmal olmuş aynadaki ruhum Eski bir fotoğraftı hala eskiyor bakışlarında Örülmüş meczup bir hayatın aynadan yansıyanları hala kirli Silinmiyor gece , kül rengi yağıyor yağmur Koşmuyor yıldızlar Ve hala kesik sesli ezanlar Kahpeyi oynuyor kaldırımlar hala Yalın ayaklı yeşil gözlü çocuklar firari Yarı kirli yüzlerdeydi firavunun tokadı Ve soytarı gülüşler diyarı vitrinler Aksı olmayan camların sessiz ağlayışlarına gömüldü yüzün Sen rıhtımların kenarında kendi ağıtlarına gömülen, Ürkek yakamoz… Kurdun pençesine yağmur olup düştüğünde hatırla beni |