elveda
Elveda
Yol kenarında bekleyen umutlarımı Sana bırakarak gidiyorum Duvarları yıkarak gidiyorum Ben sana geldikçe milyon kere sen çamları kırarak kaçtın Şimdi yaslı bir hüzün sabahında Toplayarak ucu yanık aşklarımı da öyle gidiyorum Aynı ormanda bir birinden kaçan iki yabancı Aynı sırattan geçiyoruz kurtlar nefesini solurken ensemizde Bir fırtına kopuyor yüreğimizde Tüm ruhlar çekiliyor semada Ve bir hırsız çalarken kafesteki kuşumu İnce sırmalı al gerdanlıklar döküyor yüreğim Dağ başı yalnızlığı inerken pınara İki yakanın iki kenarında Kendi gölgemizden bile korkup içerken suyu Aynı çıtırtıyla birbirimize kaçarken Tüm pişmanlıklarımız boğulurken suda Biz birimize son elvedayı Ceylanlar suya inerken yapıyorduk şafak vakti |