0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1357
Okunma
Yorgun kahvenin demiyle dinlenirdi dudaklarım
Kalan son telve ile dalardım senli anlara,
Hep sonunda söylerdin seni-beni çünkü içtiğimiz kahvenin
Veya buluşmamızın sonbaharında…
Karşılaşınca önce öper sonra şöyle bir süzer, sonra,
Sonra küçük bir kız çocuğunun hayran olduğu bir gence bakar gibi
Kaçamak bir gülümserdi yanakların, eriyiverirdi sesim, tenim,
Hep mühürlenirdim sana taki buluşmamızın sonbaharına
Sen de söz alıp karalar bağlatıncaya kadar benim yanaklarıma
İşte yine dinleniyor dudaklarım yokluğunla demlenip
Yorgun kahvenin demiyle, seni mırıldanıyor dudaklarım
Ve…
… yine dalıyorum kalan son telve ile senli zamanlara…
5.0
100% (2)
