ZEMHERİ GÜLÜ-NÜ
Bâkisine fânisine taş attın,
Mahşeri yerinden kaldırmadan gel. Hak’tan gelmeyeni haksız yaşattın Saçımı elime yoldurmadan gel... Kaç şafak ağardı aydınlık şersiz Doğmayan güneşin sebebi şer, siz Nice karahate vardım beşersiz Güneşi guruba daldırmadan gel... Bu gönül görevi olamaz heves Sunulsa da ona altından kafes Sine daralınca az gelir nefes Azrail’e canım aldırmadan gel... Uzayan geceler daha karardı Yanımdayken ayın şavkı sarardı Güneş haşmetiyle tanı yarardı Son gece miyadı doldurmadan gel... Dudaktan içerde âhım niyazım Bülbülün sesinde saklı avazım Baharı beklerken gelen ayazım Zemheri gülü-nü soldurmadan gel... Ayser Özbakır |
Heceye, el konulmuş olmakla kalınmamış, yürek konularak, gerçeklerle ve duygularla yoğrularak meydana getirilmiş bir şiir.
Usta Şairemiz, bu güzel dizelerde, adeta hayat ölçüsünden ve gerçeklerdenden ders veriyor... Hayranı olduğum mısraların döküldüğü kalemei ve o kalemi konuşturan yürek karşısında, doğrusu saygıyla eğiliyorum.
Şiirden öğrenilecek ve kavranacak müthiş güzellikler saçılıyor... Ben, bu kusursuz güzellik içinden, nasibime düşeni alarak ayrılıyorum sayfalarından.
Hem de, sınırsız saygı ve selâmlarımla... Kaleminizden ve bu güzel dizelerinizden, ömür boyu bizleri ve şiir sevenleri mahrum bırakmamanız dileklerimle.