BİTİREMEDİM SENİ
olmadı bitiremedim seni,
bende kalan sen durmaksızın büyüyorsun içimde güz kapımın eşiğinde, gördünmü yine eylül, yine hüzün.. ve ardından zemheri. kaçıncı sana hasret yaprak dökümlerim? bilmem ki beyaz güllerin kaç kez soluşu sensiz, bilemem yine kaç defadır Karadenizin hep lodos oluşu, ya da kaçıncısıdır güneşin erken battığı sensiz akşamlar? yokluğunda nefes almak ne kadar zormuş yaşamak ne kadar imkânsızmış olmayan veda sonrası, asla olmayacak olan veda! hayat ne kadar zormuş tek başa sahipsiz, sensiz kaçıncı zemheriye kapı aralayışım bu benim? yok işte, beceremedim unutmayı, beceremez oldum sensiz mücadeleyi önüme çıkanlarla, nelere boş veriridim de yaşayamadıklarımız k kahreden oldu beni asla boşveremeyeceğim... Yoksulluk sensizliktir, ıssızlıktır sensizliğim, viranesiyim baykuşların. bana bakan gözlerin mi ,bakarken gülmeleri mi, yoksa bakmaya doyamayan kahreden beni, en çok öldüren beni! bilemiyorum ama yok olmadı bitiremedim ben seni ben/de bitmeyeceksin galiba bu zemheride de... Ayser ÖZBAKIR |
Paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.