Aklından Ölüm Geçer Korkarsın
Aklından ölüm geçer korkarsın
Haberini verirsin ölüm ilanının siyah beyaz Puntoları geniş en genç resmini yollarsın Önce sen okursun kara haberi arka sayfada Alelacele düşer aklına sebebin Türlü senaryolar yazarsın gidişine dair Uykuda, yolda, ya da bir yüreğin ihanetinde Ölümün ansızın gelişine şaşarsın Aklından ölüm geçer korkarsın soğuk teneşirde yatan bedenini ellerinle yıkarsın Başında dua okur tanrıya yalvarırsın Bir tutam zencefil koyarsın yüreğinin üstüne Aklından ölüm geçer korkarsın Başından bir karış yukarı Ayakucundan bir karış aşağı Kefen biçersin makassız Aklından ölüm geçer korkarsın Gül suyunu özenle Çörek otunu sayısız En sona saklarsın Aklından ölüm geçer korkarsın İki su beyaz sabunla yıkarsın saçlarını Duru damlalar akar teninden Ruhunun ellerinden tutarsın Aklından ölüm geçer korkarsın Sarar sarmalar bir kundak gibi Yüzüne bir veda öpücüğü bırakırsın En son sen görürsün kendini Aklından ölüm geçer korkarsın Herkesten önce gidersin camiye Yalnız bırakmazsın kendini Başucunda beklersin Aklından ölüm geçer korkarsın Tek tek bakarsın yüzlerine Her bir dostunu son kez kucaklarsın Vedalarını kısa tutarsın Aklından ölüm geçer korkarsın Yolcu yolunda gerek hadi der Ağlayanların sırtlarını sıvazlarsın En sona bırakırsın yüreğini Aklından ölüm geçer korkarsın Konvoya kılavuzluk eder Yol gösterirsin yabancıya Sonsuz mekânının adresini verirsin Aklından ölüm geçer korkarsın Son duaları dinler kulakların Son vedalarını dinlersin sevdiklerinin Ağlayan gözleri silersin dokunmadan Aklından ölüm geçer korkarsın Bir kürek toprak atıp üstüne Sonrasını dostlarına bırakırsın Boylu boyunca uzanırsın Aklından ölüm geçer korkarsın Gidin hadi gidin Yoksa gelmek isterim sizlerle Hatta arkanıza bile bakmayın dersin Aklından ölüm geçer korkarsın Toprağa sarılırsın çaresiz Sevdiklerini sevdalarını ararsın Bir kendini bulursun o karanlıkta Kalkmaya çalışırsın Başını üstüne örttükleri tahtalara çarparsın Aklından geçeni silmek o korkudan sıyrılmak istersin Sonra… Sonra ne mi olur? Gerçekten öldüğünü anlar ve… Ve gerçekten korkarsın… 30 kasım 2009 13: 10 Dila Emral aydın İzmir Karşıyaka |
Şiiri başka bir yerde de yorumladım diye hatırlıyorum..burda sesinizle daha bir yücelmiş..
tebriklerimle