11
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
3049
Okunma
önce,
ağlamaktan az önce vazgeçmiş sesiyle
’ kahvaltı hazır’ dedi annem,
sonra,
gözlerin göbeği çatladı,
kirpikler arasından çapaklar ayıklandı,
ve paslı çeşmemizden gece boyu sizan su ile,
yine paslı suratlar yıkandı...
az öncesiydi...
’çıtır ekmek aldın mı anne’
sözü yankılandı depremlik odamızda...
işte yine bir sabah,suskun bir ekmek kahvaltısı
ve dört yaşında bir bayat ekmek...
babasız bir evin en baba ismiydi çıtır ekmek,
ve yetim bir çocuğun iftarsız oruca niyetli nefesinden dökülen,
kenar direklerine asılmış ekmeklerin adıydı, bayat ekmek...
.........................
’kızımm!!!’
’çıtır ekmek doyurmaz ki hepimizi’...
dedi annem, her günkü gibi...
bayat ekmek olmazsa yiyebilir miydik ki?...
işte yine o ses...
ve aynı suskunluk, aynı sancı,açlık...
SELİM YILMAZ
5.0
100% (9)