Temizle Sevgini
Söz bitmez söylenir durur
İnsan, insanı aşkıyla vurur, Bu bir dert ki inandım şimdi Ölçüyü bilmeyen seven değildir. Nice seven gördüm aşkıyla yandı Dönen pervane ateşe kandı. Canı vereni bilmezden gelir, Kendi nefsine sevgiyi verir. Bir basamak olmalı sevgi insana Kul şaşar, şaşırır sonra Kendi şaşkın haline kanmaz Hadleri aşar canan bulunmaz. Söylenir sanki ulvi bir aşktır bu Leylayı arar mecnun durmadan Şaşkın dönüp baksa aleme Bunca alemi var eden Rabbi Kendine en yakın aşkın Seveni. O yüzden gerçeği haykıran İbrahim Bunlar değil asıl var eden Rabbim. Bir vesiledir Hakka giden yolda, Yar yardımcı olursa sana, Yürü beraber Hakkın yolunda. Yanmadan geçilmez, bu dert büyüktür, Yanılır kalırsan zehirler sevgi Canını canan bilip verdiğin Unutma her şeyi var eden olsun Aksini yaparsan zalim bir kulsun. Der ki Alim olan kul, zalim kime denir Zalim haddini bilmeyen insan Yaratılan her şeyi, Yerli yerince sevmek gerekir Aşırı sevgiler yerinden eder Seveni sevileni tarumar eder. O zaman nedir dersen işin sırrı Dön bak koca bir Hakkın yolu birdir, Araya aracı koymak neye ki Allah Allah deyip yürü Rabbine Temizle şirkten ne varsa sende. Evet keskin olsun varsın sözlerim Ramazan değil mi Kur’an ayıdır Furkan olan bu kitap ayırır her dem insan, insan olup yücelir Hakka İnsanı, insana Rab olur sanma. (Ağustos 2010 İstanbul) |
yüreginize saglik
sonsuz saygimla