Söyle Gönlüm
Zordur, lakin
Şair söylemezse yorulur: İçinde, kaynayan bir büyük volkan Vurur sayfalara, Püskürür anlam. Hani, söyler ya Yunus, Kendi içinde; Bu dert kavurur Ben de, beni de, Söylemesin de, Ölsün mü Yunus Hadi söyle... Çağlayan sulara bend mi dayanır, Biriken acılar gönül kanatır. Uyku dediğin nedir? Asıl uyuyan akıl kiridir, Düşünce bilgi, süzülür gelir İmbik, imbik süz gerçekleri Şairlik, seni senden geçirir. Yok başka şey Aldanman boşa, Yürek başka söyler Dilin de başka. Böylesi şairlik uzakta dursun, Ya dili susun, Ya kalbi/nden konuşsun. Bir kazan kurulmuş gönül yurduna Alttan Alta yanar içinde mana Dumanı yükselir şair olunca, Bulut bulut olur yürek meramı Yağar harf harf şair kelamı. Melik dediğin bir kendi bilir, Tüm sözlerin aslında kendinedir, Yazar çizer aklı, ruhuyla bir; Temizler ne varsa düşünde öyle Hakka yönelmek ister kendince. (Ağustos 2010 İstanbul) |