Küflü Yağmur Bulutu
Kuş tüyü misali hayat
Alabildiğine kirli beyaz Rüzgara emanet etmiş kendini Göçer durur acı bir yalan gibi. Umut yeşertir kanatlarından Ölüme dair beklentilerden Farkındadır ergenlikteki bir kız kadar; Çalan son senfonisi bu yaşamın. Utanılası yalnızlığı vardır sende Homurdayan küflü yağmur bulutunun Ama sen hala fukara kibirle Gökyüzündeyim diye övünmedesin. Gör isterdim gerçekleri; Buluttan değil de yerdeki fidandan... |
Alabildiğine kirli beyaz
Rüzgara emanet etmiş kendini
Göçer durur acı bir yalan gibi.
Umut yeşertir kanatlarından
Ölüme dair beklentilerden
Farkındadır ergenlikteki bir kız kadar;
Çalan son senfonisi bu yaşamın.
Utanılası yalnızlığı vardır sende
Homurdayan küflü yağmur bulutunun
Ama sen hala fukara kibirle
Gökyüzündeyim diye övünmedesin.
Gör isterdim gerçekleri;
Buluttan değil de yerdeki fidandan...
Sevgili dost şiirlerini büyük bir merakla okuyorumkasdettiğin manayı anlamaya çalışıyor kafamda kendime göre yorumluyorum
Bu şiirini hoş buldum
Selamlar sevgiler