RAMAZAN-I ŞERİF’LE GELEN TEFEKKÜR
Nefsimdi o hükmeden! yediğim, içtiğimde
Farkında olmadığım heva-heves güzeldi Nefse bir köle gibi kendimden geçtiğimde Geldi Ramazan Ayı, beden kodum düzeldi -Açlık beni anlıyor, İftar’ı açtığımda Bu ay; metanet ayı, bu ay iştiyak ayı Yeterki ham fikirler İlâhi Yol’a girsin Bu ay toklara değil, yoksullara hak ayı Zenginlik fakirliğe denklerini devirsin -Himmet suyuyla gansın Âlem’in çorak ayı Bu ay verir, her kalbten bir vicdani resimi Her resim bir sevincin renkleriyle çizilir Bu ay mazlumlara rızk pay edişin mevsimi İnsanlık haysiyetin saflarında dizilir -Fark göstermez, hepsi bir, fakir zengin kesimi Bu inayet ecdadın ananesinde vardı Alan el veren eli ne tanır, ne bilirdi Ecdad, böbürlenenin yakasından tutardı Şimdi mülk beyliğine neden tefrika girdi -İnayetsizlik sanki mülklerden mülk kurtardı Şeker’li lâflar ettik ve darılttık Bayram’ı Tadımlık şu dil sözü; Şeker de nerden çıktı Ramazan-ı Şerif’tir bu ayın aslî namı Uhuvvet mi nefsinden, nefs mi aslından bıktı -Fikir tarif ediyor, başka başka adamı Bu ay terbiye ayı aç, açık ve susuza ‘Gönülden gönüle gel! Gir!’ seferi içinde Geceler niyaz verir Fakih’e, uykusuza Beyhude zamanların gam, kederi içinde -Gün kelepçe vuruyor süflîye, kaygusuza İnsan! Şu fikre yorul; ol olmayabilirdin! Merkebin semerini bu ayda tefekkür et Eşrefler arasında Kul olmayabilirdin! Gel, sen Yaradan’ına muti ol, teşekkür et -Bir Şeker’in tadından haz almayabilirdin! |