-Bir kumarcının gerçek hikâyesi

Esasında bu işin –işse- özünde hile
Mor hâliyle KIRBIYIK, çattı KAMBUR HALİL’e;
“İstersen bin bin olsun, var mısın be aslanım
Seni iki katlamak istiyor bugün canım!”
Böyle cazib bir teklif olmuş, hayır denir mi?
KIRBIYIK kim oluyor, yenilmiş bunun piri..

………………………………………………..............

Bir anda ikilendi ‘Mel’ûn Kumar!’ masası
KAMBUR’un şansı arttı KIRBIYIK’ın tasası
Öyle ki melûl-mahzun, hiç çıkmıyordu sesi
KAMBUR HALİL’in oldu yüzü güller bahçesi
Adeta Mel’ûn Şeytan şansını kat artırdı
KIRBIYIK’sa büsbütün parasını batırdı
Sonra anadan hakkı bir dönümlük bağını
Yetmedi, rehin koydu Gülbaba ocağını
Maldan kalmayınca da verebilecek şeyi
Karısından bilezik, kızından da küpeyi
O da gitti Papaz’a, bitti, hırsı bitmedi..
Şu uğursuz masayı terk edip de gitmedi

………………………………………..................

Nefretin ibret veren vakti yaklaşmaktaydı
KIRBIYIK gözlerinde bir bir yıldızlar saydı
Deli oldu çıldırdı, kaybettiğine yandı
“Kadınıma!’ diyerek namusuna çullandı
Peşkeş çekti Şeytan’ın Şeytan’larına sundu
Kendisi bitkin hâlde, ihtirası memnundu

………………………………………………..

Bu son kez kaybedişin acısını tatmadı
Şerefsizlik onu da, onu da yaşatmadı.
Ve o kumarcı eli, bir an tetiğe düştü
Ölmüştü; O’ndaki ruh, zaten çoktan ölmüştü
Beylik tabancasıyla kıysa da ol! canına
Devrilse de acı bir feryadla sol yanına..

………………………………….....................

Şimdi.. diyelim Kul’un mal hakkıdır verilir
Can Hakk’ın hakkı ise nasıl yere serilir?
Çünkü kumar bir belâ, beterin bin beteri
Ey lâin hırslarının masa efendileri
Hem ibadet, hem işden mahrum kalmakta iken
Şeytan camiasına hısım olmakta iken
Ne kazandın dünyadan, göçüp gittiğin yere
Sen! İslâm’ın içinde Kefere’sin Kefere
İnsan olan bu şerli yola tevessül etmez
Canını Cânan’ını hiç uğruna kaybetmez
Allah yolunda giden böyle bir ziyan görmez
Hayatın tadı varken başına belâ örmez
Kulluk Muttaki’liktir, Kul’lluğa râm kişidir
Böyle pis işler ancak ahmakların işidir.