Kurtar beni be Baba'm
Alnı açık, yüzü solgundu yine,
Ve haklıydı "yine" "Senden adam olmaz" Diyordu çünkü.. Söylemişti bana, Kimsenin kölesi olma, "Ezerler seni" "Kaybolursun" Demişti... Takmamıştım yine... O öyle dedikçe, Ludus’unda kayboldum ben yarimin... Savaştım, Canım yandı, Kanım aktı, Dinleseydim keşke onu... Herşeyi söylemişti bana oysa, Zaten, "Kaybolursun" demesi... Yetiyordu belkide... Bir tek şeyi söylememişti Baba’m... Yada ben anlamamıştım, -Düşersen bir gün Sevda’nın kollarına... İlk önce boynuna, Sonra ise, Gırtlağına sarılır- Dememişti öyle, "Kollarının gücünü aldırma, Bırakır..." Demişti, Boynuma sarılmayı bıraktıda, Gırtlağımı bırakmıyor be Baba’m... Seni haksız çıkardı be Baba’m... Şimdi gel yanıma! Kurtar beni be Baba’m... Hüseyin Özkaymak Ağustos 2010 |
hüseyin bey güzel şiirinizi kutlarım saygılar