ADAM VE BABAM
ben adam olmayı babamdan öğrendim...
adam ve babam; hata anlarımda kafama balyoz gibi inen iki ağır kelime.. adamlığın hamuru ilk yıkandığın suya atılan tuzla yoğrulur.. adın konur ve sevgiyle kulağına fısıldanır, oradan beynine ve dahi tüm hücrelerine, oğlum demeyi oğluma; babamdan öğrendim ben ve ilk adımlarında düştüğünde kocaman ellerimle minicik parmaklarını tutmayı da öğrendim... babam vardı benim adam gibi adamdı. ve ben adam gibi olmayı ondan öğrendim |