YOL NOTLARI...1 Beni dünyaya gönderdiler, Aşkı yaşa, yaşat dediler. Ama aşka susamış insan göstermediler. Ben aşk şarabını içince dünya bana küstü . Neden küsmesin; Beni kendi şarabıyla sarhoş etmek istiyordu Ve sonra dünya, adımı deliye çıkarıp bana eziyet etti, Ben gülüp geçtim; Âşık değiller diye insanlara dokunmadım 2 Ey dünya! Beni esir edemezsin sen, Çünkü ben aşkın esiriyim 3 Ey dünya! Sevmek seninle sınırlı kalsaydı, Sevmekten vazgeçerdim. 4 O sıcak sevgiler Cehennemde yanıyor şimdi Biz ise, Donuk sevgiler çağındayız O özlenen sevgi Yaşanamayacak kadar güzel Fark edilemeyecek kadar sade Duyulamayacak kadar doğal 5 Hiç kimseyle paylaşacak Hiçbir şeyim yok; Çünkü ikinci bir kişi yok 6 Sevmiştim Bu söz sevgiye ne kadar yabancı 7 Dağ düştü üzerimize, ağırlığıyla yıkılmadık biz, İnsan değdi tenimize, acısıyla yıkıldık biz... 8 Bazen karşılaştığımızda biz, Sitem eder, kırarız birbirimize ikimiz. Ya da hiç konuşmayız. Bu sürekli beraberlik isteğinin, Kısa buluşmalara isyanı mıdır? Ya da kalpte sevilenin, Dışarıdaki farklılığı mıdır? 9 Bil ki ben hep aynı yerdeyim Uzaklaşıp yakınlaşan sensin sevgili 10 Ben, Gül ile Lâle arasında biten; kurumuş bir odunum Muhâlif bir rüzgârın enseme üflemesiyle öter dururum 11 Eğilip gözlerine baktım: - Seni seyredebilir miyim? dedim, Usulcacık. Sandı ki, Tüm eylemlerin ve insanların, Gözlerinde ve yüzündeki, Oynaşmasını seyredecektim. Belli belirsiz: - Evet! Dedi. Gözlerimi kapattım. Şaşırdı. Sonra anladı ki; Kalbimde seyrediyorum onu 12 Cânana dedim: Bir bak; firakınla ağardı saçlarım, Ömrüm harap oldu Cânan gülümsedi: Karanlık yol ancak bitti; ah nihayet, Bir de sen bak; zülf-i yârimde vakt-i sabah oldu 13 Ve ben deli! Aşkla akla kafa tutarım. Akıl der ki: Aşk kullanır seni, Bil ki kullandırmaz kendisini Ben aşıp onu geçmişim ki; Suçum haber vermemekmiş, Haber versem izin verecek mi ki Ve sen serserim! Sana uzanmak, sana sarılmak istiyorum! Bana gelsen, istediğim sen değilsin biliyorum... 14 İçin ağlasa da kim duyar seni Kim anlar dışarıda olup biteni Yusuf’un yüzünü görenler bilir ancak Züleyhanın kalbine batan dikeni 15 Aynaya baktı Züleyhâ ve dedi: -Buldum seni Yusuf. Meğer buradaymışsın; yanımda. Meğer ordaymışsın; karşımda. Meğer içimdeymişsin; dışımda. Meğer görünüşümde, görünmede, görünmeyende. Hepsinde ve hiçbirinde... 16 Züleyhâ, Yusufa bir mektup yazmaya başlayınca Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nağmesinde ser-nağmeden öte kelam yok. Ve Züleyhânın lügatinde Yusuftan öte sözcük yok 17 Ve sen ey her maddenin üstünde yaratılan Cân; İhtiras ile değil; sevgi ve aşk ile yan, Güneşin huzurunda kaybolanlardan olma! Gecenin karanlığıdır, yıldızları parlatan |