Öte...
Bir vurguna eşlik ederken
Görünmez kurşunların barutu; Ruhumun kirpiklerinden sarkıyor tek tek Umutsuzluğumu yıkacak fırtınanın umudu… Körlere ışık tutmuş gibi yakarım karanlıkları Tek bir ateşböceği bile tınlamaz kör karanlıktaki aleve Sonsuzluğa uzanır gibidir umutsuzluğum Kumsalda can çekişen denizyıldızı gibi; kum tanelerini öpercesine… Sabah nedir; akşam ne? Zamansızlığın en koyusuna dayanmış gidiyorum Yelkovanlarım yorgun; akreplerim bitik artık saatimin minesinde “Bir rüzgar eser belki” diyerek bekliyorum Vurgunlara ket vuramayan sonsuzluğun ötesinde… Metin Kaya İLHAN TRABZON |
Vurgunlara ket vuramayan sonsuzluğun ötesinde…
Bu nasıl bir hüzündür böyle tebrikler arkadaşım (Klasik bir yorum oldu biliyorum :) )) saygıyla şaiirim.