Ateşin dudaklarına sevdalandım ben, adı sonbahar
Ölmek için bahanem çok, uzaklardaymış ah bahar
Raflarımda aşkın tozları var, unutulmuş mektuplar
Tecrit tükenişlerdeyim, üşümüş gövdemi sarsana yar.

Tedavülden kalkan aşklara beledim uykusuzluğumu
Gövdemin loşluğuna çizdim sevilerimin sonsuzluğunu
Düşümde arsız bekleyişler, hep gelgitlerin yolculuğu
Sevinçler serpiyorum evrene, doyurmak için yoksulluğu.

Paslı bir hüzün dürtüsü tellerimde, umursamaz notalar
Masallarda kalmış aşk, tekmil veriyor hüsrana ayrılıklar
Uzak dağlarda feryat, parmakta öksüz kaldı papatyalar
Kendini inkârda hayat, aşkın kucağında üşüyor sevdalar.

Üzgün bir mevsim daha var kapıda, gölgede ruh üşüyor
Şakaklarımızda acımasız bir mevsim, dalda çiçek ölüyor
Islak bir fitil ah yüreğim, göğsümde bir kadın geceliyor
Güncesiz bir öykünün sayfalarında özlem düğümleniyor.

Esrik bir yaraca yolsan da uhdemdeki alışkanlıklarını
Özledikçe çoğalırsın bende, gelişin dokunaklı aşk tınısı
Tütün basarım kurşun yarama, kanar avucumun sızısı
Kahırlı bir düşsün gönlümde, kapanmaz gönül yazgısı.

Selahattin Yetgin
Şiirime ses ve nefes olan sevgili Çetin Kabak (AZADE)’’ye en içten teşekkürlerimle...