Sürüne sürüne yaşar giderdik.
Varsın olsun yine özlerim seni.
Tarlaya giderken sitem ederdik,
Varsın olsun yine özlerim seni.

Öküzü kağnıya koşarken bile,
Çekilmez bilmezsin böyle bir çile.
Kurtuluş imkânsız, kaçış nafile!
Varsın olsun yine özlerim seni.

Şehiri hasretle hayal ederdik,
Erzaklar biter de anca giderdik
Kış ayında alır, yazın öderdik.
Varsın olsun yine özlerim seni.

Harmanı kaldırıp, bostana koşar,
Ürünü güzelse coştukça coşar,
Altı ay çalışır, altı ay yaşar,
Varsın olsun yine özlerim seni.

Erkeğin, kadının güzeldir senin,
Ürünün doğaldır özeldir senin,
Yakıtın tezektir, gazeldir senin,
Varsın olsun yine özlerim seni.

Toprağın kokusu kokar mı yine?
Efe Ali tepeden bakar mı yine?
Her şeye burnunu sokar mı yine?
Varsın olsun yine özlerim seni.

Düğünün, derneğin tadı yok artık,
Dedemin, ninemin adı yok artık.
Köyümün konuğu, yâdı yok artık,
Varsın olsun yine özlerim seni

Çapayla tarlalar ekilir orda,
Biçilip sıpayla çekilir orda,
Tınazlar dağ gibi dikilir orda,
Varsın olsun yine özlerim seni.

Diyorlar; derdin ne köy ile senin?
Ne işin var düğün, toy ile senin?
Geçiyor günlerin vay ile senin
Varsın olsun yine özlerim seni

08/2010/Konya