İŞTE HAYAT

Doğarsın
Ağlarsın
Çocukluk
Gençlik
Seversin
Aşık olursun
Hayal kurarsın
Nefret edersin
Belki biraz vuslat
Birazcık mutluluk
Baba olursun
Bir bakarsın ihtiyarlık
Dede olursun
Tekrar çocuk olursun
Gözlerinde yaşlar akar
Bir hoş seda
Ve sonra Allahısmarladık.
Abbas yolcu
Yolcu olursun…
17.07.2014 – Tozkoparan/İstanbul

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul

Bir kaç kadehe meze yaparsın dostlarını.

Hep güzel bir şehir, manzaran olur.

Sebepler sorgular çaresiz sorularını.

İçine baktığın tablo senin evin.

Aklından silinsin istediklerin, hayatın.

Kabullenemediğinse kendi benliğin.


çok beğenerek ve zevkle okudum.tebrikler.

Herşeyin bu dünyada olduğu gibi
Ölümü de yaşarken yaşamak zor gelmemeli
Yüreğine saglık
Güzel işlenmişti
Çok saygılar

Yalanlar, yanlışlar, yanılgılar, yalnızlıklar...

Bil ki; hepsi senin için ve güruh hüznü bu alemin.

İnsanoğluna en kutsal yaratık soyut yaratılmışsa

Kendin hazır değilsen hazırla bedelini dünyana.

"Son" soluksuz, gerçek ölüm bu dünyada.



tebrikler..ilginç bir çalışma..yaratıcı olmak güzel..zaten o güç olmasa..insanlar hep aynı yerde sayar..sanatın her dalında olduğu gibi bence şiirde de olmalı yenilikler...çok beğendim...emeğine ve yaratıcı düşüncene ..başarılar dilerim genç kardeşime..saygılar selamlar..

Seni içine alan bir çift gözün feri.

Yuvarlanırsın şaşı bakarken bu zahiri dünyada.

Yokluğun adına, tutunacak bir yer dilenirsin son takatinde.

Parçalanır sargıların eklemlerini delercesine.




Mıh gibi kapalı dudakların titrer, yüzün buruşur, sarsılırsın.

Bu kez örtülü gözlerinden inen yaşlar yalar acılı dudaklarını.

Lanetler okursun gönlünün en içten derinliğinden.

Bu merak ne menem bir duygudur ki gizem peşinde?

İnsan kaç kez yapar bunu nacizane benliğine?




Telaşsız bir karartı karanlıklar içinden çıkagelir.

Boğazını ümükler, evirir - çevirir vurur seni yerlere.

Keskin çığlığına şaşarsın, ayıldığına ayıktığında.

Kar beyazı güzellik işlediği yaranın zehri olduğunda,

Zulmün böylesi de haykırmamıştır bu kandırılmış, kör, yorgun gözlerde.




Döndüğün evde huzur bulamazsın uzun bir savaşın ardından.

Hırçın yüreğinle sarılırsın sakin gecelere

Çünkü gündüzün açık eder yaralarını, utanır, saklayamazsın;

Göz yaşlarındaki derinliği, aşikar etme yakındakilere;

Güvenemezsin kendi ördüğün duvarlara bile, yaslanamazsın kendince.




Bir kaç kadehe meze yaparsın dostlarını.

Hep güzel bir şehir, manzaran olur.

Sebepler sorgular çaresiz sorularını.

İçine baktığın tablo senin evin.

Aklından silinsin istediklerin, hayatın.

Kabullenemediğinse kendi benliğin.




Hiç bir zaman "son" yoktur gerçekten inanana ya

Zamanın ötesini aramaya benzer iyide de kötüde de "son" bulmak.

Etrafında her gördüğün değişmez tema, zihninden ziyade bir hayalet.

İradelerle antlaşma imzalanır; resimlerin, kendinden ibaret.

Tüm doğrular yalanlanır, bu dünyada bir alamet.




Yalanlar, yanlışlar, yanılgılar, yalnızlıklar...

Bil ki; hepsi senin için ve güruh hüznü bu alemin.

İnsanoğluna en kutsal yaratık soyut yaratılmışsa

Kendin hazır değilsen hazırla bedelini dünyana.

"Son" soluksuz, gerçek ölüm bu dünyada.



güzel anlamlı hoş dizeler yazan kalemin daim olsun

yalnızkaranlık tarafından 8/28/2010 9:58:01 PM zamanında düzenlenmiştir.

Seni içine alan bir çift gözün feri.

Yuvarlanırsın şaşı bakarken bu zahiri dünyada.

Yokluğun adına, tutunacak bir yer dilenirsin son takatinde.

Parçalanır sargıların eklemlerini delercesine.




Mıh gibi kapalı dudakların titrer, yüzün buruşur, sarsılırsın.

Bu kez örtülü gözlerinden inen yaşlar yalar acılı dudaklarını.

Lanetler okursun gönlünün en içten derinliğinden.

Bu merak ne menem bir duygudur ki gizem peşinde?

İnsan kaç kez yapar bunu nacizane benliğine?




Telaşsız bir karartı karanlıklar içinden çıkagelir.

Boğazını ümükler, evirir - çevirir vurur seni yerlere.

Keskin çığlığına şaşarsın, ayıldığına ayıktığında.

Kar beyazı güzellik işlediği yaranın zehri olduğunda,

Zulmün böylesi de haykırmamıştır bu kandırılmış, kör, yorgun gözlerde.




Döndüğün evde huzur bulamazsın uzun bir savaşın ardından.

Hırçın yüreğinle sarılırsın sakin gecelere

Çünkü gündüzün açık eder yaralarını, utanır, saklayamazsın;

Göz yaşlarındaki derinliği, aşikar etme yakındakilere;

Güvenemezsin kendi ördüğün duvarlara bile, yaslanamazsın kendince.




Bir kaç kadehe meze yaparsın dostlarını.

Hep güzel bir şehir, manzaran olur.

Sebepler sorgular çaresiz sorularını.

İçine baktığın tablo senin evin.

Aklından silinsin istediklerin, hayatın.

Kabullenemediğinse kendi benliğin.




Hiç bir zaman "son" yoktur gerçekten inanana ya

Zamanın ötesini aramaya benzer iyide de kötüde de "son" bulmak.

Etrafında her gördüğün değişmez tema, zihninden ziyade bir hayalet.

İradelerle antlaşma imzalanır; resimlerin, kendinden ibaret.

Tüm doğrular yalanlanır, bu dünyada bir alamet.




Yalanlar, yanlışlar, yanılgılar, yalnızlıklar...

Bil ki; hepsi senin için ve güruh hüznü bu alemin.

İnsanoğluna en kutsal yaratık soyut yaratılmışsa

Kendin hazır değilsen hazırla bedelini dünyana.

"Son" soluksuz, gerçek ölüm bu dünyada.






.........................................................11.06.’10.........
...................................................02:16....................
.....MarmarisTime yazarı Asya Hazal SELÇUK’un "Biraz Günce
Biraz da Deneme" yazısına ithafen...................................
--------------------"Biraz Sence, Biraz da Bence"---------------------
...........................................................UTK...............

Çok güzel bir şiirdi. Kutlarım. Saygılarımla...