Silinsin, zorladıkça açılmayan kalp kapısında paslı pervazlar Akıt terini hadi, günah senden gitsin ! Değil mi ki taşın ve demirin bile ömrü kapacağı nem kadar.
Doğrul Gülbahar !
Belinin sancısı içinin hancısı kadar ihtiyar değil ! Eğileceksen eğil, kendini duru suda görene kadar.
Sıradalar…
Suya, sabuna, güneşe değmez, katlanmaya değmez Üç beş mandal etmez… En ücrada asılacak sahte dostluklar.
Dinle/n Gülbahar !
Dalgın ve yorgun ve kırgınken yüzüne bile bakmaz aynalar De hadi, kimin uğrunda unuttun nakışlı ellerini De hani, hangisi çatır çatır sökmedi can ipliğini ? Kime güvendin Gülbahar, nene güvendin ?
Dedimdi…
Nasıl da boğar bilsen adamı tuz ruhunun döküldüğü deniz De duymadın aklını meşgul ederken alacağın gündelik. Dedim ki Gülbahar, “Bitmez temizlik Sevgi gündelik, sevmek gündelik.”
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Gündelik şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Gündelik şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Şiirde arabesk olurmu. Elbette olur.Ayaktamı kalır. Asla, çok ta güzel oturur. Gülbahar/lar)'a kolaylıklar size.Takdir ve tebrikler. İnsanlar gündelik. Kadın ve erkek. Değil sevgiler.
Akıt terini hadi, günah senden gitsin ! Değil mi ki taşın ve demirin bile ömrü kapacağı nem kadar
açıklığın bazen incitebileceği bile, umutlu.. gerçeklerin ağzından kusulmuş geceden sabahı bekleme sabrı saklı olsa da... günah bu kadar gerçek olamazdı..
özlem hanım emeğinizi kutlar, başarılı kaleminize saygıyla eğiliyorum..
Nasıl da boğar bilsen adamı tuz ruhunun döküldüğü deniz De duymadın aklını meşgul ederken alacağın gündelik. Dedim ki Gülbahar, “Bitmez temizlik Sevgi gündelik, sevmek gündelik.”
dilerim ömründeki mutluluk olur sonsuzluk canıgönülden kutlarım eserini okumak ayrı hazlık
Dalgın ve yorgun ve kırgınken yüzüne bile bakmaz aynalar De hadi, kimin uğrunda unuttun nakışlı ellerini De hani, hangisi çatır çatır sökmedi can ipliğini ? Kime güvendin Gülbahar, nene güvendin ?
merhaba güzel insan çok güzel bir şiirdi gülbaharların içinde solduğu erken vuruldu kuşlar gökyüzü öksüz kaldı şiirler gibi sen yine bil gülümsemesini aşkal kal
Silinsin, zorladıkça açılmayan kalp kapısında paslı pervazlar Akıt terini hadi, günah senden gitsin ! Değil mi ki taşın ve demirin bile ömrü kapacağı nem kadar.
Doğrul Gülbahar !
Belinin sancısı içinin hancısı kadar ihtiyar değil ! Eğileceksen eğil, kendini duru suda görene kadar.
Sıradalar…
Suya, sabuna, güneşe değmez, katlanmaya değmez Üç beş mandal etmez… En ücrada asılacak sahte dostluklar.
Dinle/n Gülbahar !
Dalgın ve yorgun ve kırgınken yüzüne bile bakmaz aynalar De hadi, kimin uğrunda unuttun nakışlı ellerini De hani, hangisi çatır çatır sökmedi can ipliğini ? Kime güvendin Gülbahar, nene güvendin ?
Dedimdi…
Nasıl da boğar bilsen adamı tuz ruhunun döküldüğü deniz De duymadın aklını meşgul ederken alacağın gündelik. Dedim ki Gülbahar, “Bitmez temizlik Sevgi gündelik, sevmek gündelik.”
Özlem Pala
2010
Tek kelime ile geceye gunes gibi dogan gunun tam ortasina dusen harika bir siir okudum alkisliyorum yurekten alkisliyorum
sağlıcakla kalın