Git Başımdan...Buhranlarını yaşıyorum sensizliğin iliklerime işlemiş sevgin her nefes çektiğimde dağılıyorsun hücrelerime söz verdim kendime seni fethedeceğim sinemde can çekişiyor iradem her an pes etmekten korkuyorum. kokunu hissederim uzaktan -hoş! “iğrenç” bir tadında var ama hiç düşmez oldun dudaktan zehrini akıtırsın tertemiz yüreğime “dumanını yel/parasını el alsa da” müptelaydım ben sana anlasana… çek artık ellerini canımdan git artık başımdan git!… çok sevmiştik birbirimizi ayrılmadık gece ve gündüz yıllarca!.. her sevincimde/ üzüntümde yanımdaydın yemekte eşlik ettin, kahveyi yudumladık keyiflice dost arkadaş eşliğinde değmeğin keyfimize sen! arkadaşım, sırdaşım, sevgilim oldun haince!... aheste aheste girdin kanıma en sonunda kastettin şu güzelim dünyama belki geç verilmiş bir karar verdiğin bunca zarar alıştım yıllarca zehrini içmeye başım dumanlı gözlerim seni arar ama düşmeyeceğim artık tuzağına irademe katık ekleyeceğim sevgimi ve seni yeneceğim…. git... artık başımdan daha fazla kızdırmadan yoksa; yakacağım…. |
DORT DİYE NİCESİNE SARILDIM
GİT ARTIK BAŞIMDAM