Ne Gariptir Hayat
Ne gariptir hayat bir insan için
Yaşayan hep ölür, ölüler suskun Hele bu mevsimde nehirler hırçın An yorgun, gün yorgun, akan su yorgun Uslu olan tek şey yaşanılmışlık Burada herşeyin rengi kırmızı Seslerin ardından kapanan ışık Başımda doğurur ay ve yıldızı Ruhumun dışını saran bedenim Gözlerinden uzak nasıl bir bilsen Dikenin üstünde yaşayan benim Gözümden yaşaran hüznüm ise sen Canını dişine takanlar gördüm Hani hayatını kora atanlar Her yolun gidişi mutlak bir ölüm Ölümüyse ancak yaşayan anlar Aşk işte görünen, hasret ve özlem Ki yaşamak budur, eceli bilmek At gözlükleri ve ağızlarda gem Bize kalan yalnız önünü görmek Ne gariptir hayat bir insan için Uzun bir yolculuk bilinmezliğe Dönüşü olacak her bir gidişin Az kaldı vuslata, beraberliğe 03.01.2010 Lüleburgaz Şafak 134 |
yüreginize saglik
saygilarimla