ÇINARmavi denizime kök salmış ulu çınarımsın gölgesinde eğleştiğim yalnızlığımda üstüme örterim yaprağını bir sen bilirsin toprağın kuraklığını senindir haşmetli dokunuş/ sedaya kafa tutuş ter -revan içinde yorgunluğumu bir sen bilirsin. düşlerimi asarım asil kollarına dilek ağacım oldun asırlarıma çentik attım her acımı gövdene hiç çıkarmadan sesini! reçinenden sürersin yaralarıma kabukların nasır bağlasa da engin köklerine tutunurum her hırçın rüzgârda/boranda hazan vurmuş yüreğimi bir sen bilirsin //sen ulu çınar vahamda yeşeren, her susuzluğumda, köklerinden beslenen…// epeydir dertleşmedik seninle bulutun gözlerini, güneşin ateşini dinle… tüm acıları yaşadım ben, çok sevildim; sevmeye yeltendim ihanet hançeri yedim sırtımda taşırım izlerini... her düştüğüm çukurda ellerini bir sen verirsin hercai kelebekler konar yaprağıma yel estiğinde uzak diyarlara göç eden göçmen kuş, kırık teknede yolunu kaybeden korsan, seyir-ü sefer eden garip bir yolcu uğrar koyağıma bir sen örtersin izlerimi hiç bitmeyen asaletinle ezelden –ebede bir sen seversin hayata tutunurum köklerinden |
Ne yazdığını bilen kalem.
Ama daha çok okunmasını dilerim bu sayfanın.
Tarz oldukça güzel.Tebriklerimle,selamlar.