AŞK ŞARABIHepsi çekip gittiler; ne yar, ağyar kalmadı, Elli yıllık ömrümden, bana bir kar kalmadı. Sermayesiz işlerle, gördün mü bir semiren ? Gül mü bırakır sandın, her gün kapımdan giren. Öyle bir yare düş ki, olmasın dünya kabir ! Duraksız divaneydim, ne gezer aşkta sabır. Yanağı yangın yeri, tutuştum da zülfünden, Hoş gelir yanmak bile, bir şey gelmiyor elden. Sen ormanı yaktım san, tutuştu işte deniz , Yok mu senin haberin, aleme faş olduk biz ! Göz yaşın nere düşse, gül açardı o anda ; Görmedin, bilemezsin, gülleri kanayan da... Bitti gül devranımız, dağıldı kervanımız ; Gark olduk zulumata, ıssız kaldı hanımız... Ahde vefa etmişim, yalanlara kanarak, Ölümü öpmüşüm ben, yar dudağı sanarak. Neden kana buladın, mis kokan ellerimi , Nereye saklamalı, şu kan sızan kalbimi ? Yine de dön arkanı, sakın sen bilme e mi ! Sazı astığım gibi, sözü de bitirsem mi ? Sözden kurarken saray, aşk kaldı bunun adı; Sarsarken öteleri, suskunluğun feryadı... Madem ki yola düştün, ha gerçek, ha da rüya, Aşkın ebesi olmaz, o bir tohumsuz dünya. Ne kadar uğraş varsa, ektiğini biçersin, Mey doldurup tasına, kızıl bir kan içersin.... Hayrettin YAZICI |
Aşkın ebesi olmaz, o bir tohumsuz dünya...
KENDINI AŞMIŞ BİR KİŞİLİĞİN YAZILARINI OKUMAK COK ZEVKLI....KALEMIN DAIM OLSUN