SİNSİDİR KARANLIĞIN GÖZLERİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ______sanmayın ki..herkesin ruhu karanlığın esaretinde..kişinin aynasıdır ruhu..ancak yansıttığı kadarını görür ve algılar/ kötülüğün esiri olan zavallı yüreklere.. .
kuytu bir köşeye sindi karanlığın gözleri
şimşek gibi çaktı ışığın renklerini sırlı aynaların şavkında, yansıttı kötülüğü evrenin solgun yüzüne siyah bir pelerin örttü kargalar kuzgun-i geceye gizemli öyküler anlattı İblis / hepsi de yalan kin ve nefretten örülmüş kalelerin surlarına safran gibi kustu âğulu düşlerini maviliklerde yol alan beyaz yelkenliye yakamoz ışıltılarına sardı akrep dillerini savurdu rüzgarın koynunda, yosun tutmuş denizlere gecenin garâbetine ağladı, ayın yorgun gözleri sessiz bir bekleyiş içinde melekler duaya durmuş ölüm çiçekleri/ mezar taşları kadar soğuk sabahı bekleyen çakıl taşları ıslak güne uyanan güneşin gözleri hâreli tadı yok çirkinleşen dünyanın kokuşmuş çöplükte ağlaşan martılara el sallayan çocuklar umutsuz kıyametin kopsun dünya! sen kötülüğün kollarında uyurken ağlayan gelinciklerin koynunda /vuruldu masumiyetin kalbi… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ Ayşe Uçar 12/07/2010 |
sen kötülüğün kollarında uyurken
ağlayan gelinciklerin koynunda /vuruldu masumiyetin kalbi…
Bir paragraf bile başlı başına şiir hacminde, kutluyorum kaleminizi :))