İstavritŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir zamanlar,Bir yerlerde..
başından eşit başlamadı hiç bir şey
sadece insani yanımda bir kimlik vardı benim aradığın ahenk sana yorgunluk verdi sadece söz dilimde mahcupluktu ihtimalsizliğimi en başından biliyordun ayak uçlarına düşen başımdaki depremin enkazında dolduramayacağın bir boşluktu gidecektin mutlaka.. zaten öyle oldu... kelebek ömrü kadar açık kalacaktı demekki göz kapaklarım kısa metraj bir film kadar çabuk bitecekti haklı bir hibenin memnuniyetinde gidiyorum senden sevgili yerle bir ettiğin duvarların altında ruhuma bandırdığın sefillikte ezildikçe... halbuki mutluyum bu engin mavilikten bilmediğim bir duyguydu dudakların ne kadar diretse de gözlerin olmaz diyordu düşündüğüm gibi işte öyle oldu... kavruk renkli kirli bir gemi geçiyor açıklardan o safran denizin üstünde gözünden öpüyorum baygın bir istavritin yağmurla sarıyorum kanayan yırtık dudağını boşaltıp içindeki bulanık karanlığı avuçlarımda doldurdu son ıslığını artık hiç üşümüyordu elime bir kaç pulunu bırakırken ölüyorum diyordu velhasıl öyle oldu.. öldü Faruk Civelek |
o safran denizin üstünde
gözünden öpüyorum baygın bir istavritin
yağmurla sarıyorum kanayan yırtık dudağını
boşaltıp içindeki bulanık karanlığı
avuçlarımda doldurdu son ıslığını
artık hiç üşümüyordu
elime bir kaç pulunu bırakırken
ölüyorum diyordu
velhasıl
öyle oldu..
öldü
ölmek için bedenin bu dünyadan yok olması gerekmiyor....yaşarkende ölünüyor...
çok çok güzel hüzün yüklü bir şiirdi...emeklerinize sağlık...