öğrettin bana
Aşka parmağımla seni gösterdim,
O, tam sana göre desin isterdim. Sanki bir yel olup dağdan estirdim, Can nasıl yanarmış öğrettin bana. Ne verdiysen bana hepsini aldın, Yetmedi kalanı gizlice çaldın. Günahın yüküyle kendinle kaldın, Bahtım hep kanarmış sabrettim buna. Dökülen inciler göze batarmış, Kalp aşk diye, diye yâre atarmış. O masum elleri Tanrı tutarmış, Kulunu sınarmış şükrettim ona. Tutunduğun dalı kestin elinle, Tutulmayan sözler verdin dilinle. Nazlı bülbül sustu, soldun gülünle, Hak ulu çınarmış küfrettim sana. Bütün gizlerimi düşürdün dile, Ben hep evet dedim sense hep niye. Nasıl yazamadım git artık diye, Kalemde kınarmış kahrettim cana. NAZ |
Ben hep evet dedim sense hep niye.
Nasıl yazamadım git artık diye,
Kalemde kınarmış kahrettim cana.
NAZ
Şiir yazmıyor, yürekten volkanları taşırıyorsun.
Yaşanmışlık ve hayattan gerçekler.
İmgeler boğulmadan yalın ve coşkun anlatım.
Sıcacık.
Zevkle okuyor ve dinliyorum.
İyi ki bizimlesiniz.
Baki selamlar.