HASRET TÜRKÜSÜNe yeşerdin gönlümde ne de tamamen soldun Gönül defterimdeki satırlar ilen doldun Sen hasret tespihinde bitmeyen boncuk oldun Kapanmamış yarama hayalin tuz banıyor Umudum vurgun yedi sessiz sessiz kanıyor Sabahını kaybetmiş öksüz kalmış gece de Gönlüm arasa bile çözülmez bilmece de Ucu kırık kalemden dökülen her hece de Verdiğin adreslerde düşlerim aldanıyor Umudum vurgun yedi sessiz sessiz kanıyor Sen ki aşkın rengisin siyaha boyalanmış Hüznümün gölgesinde bulutlar oyalanmış Sadakat mayasıyla hamurum mayalanmış Dilim inkâr ederken kalbim seni anıyor Umudum vurgun yedi sessiz sessiz kanıyor Hasret türküsü çalar elimde kırık sazım Adın hep dudağımda bitmeyen tek niyazım Zemheride geçiyor bak işte gene yazım Ah sol yanım bir bilsen bilsen nasıl yanıyor Umudum vurgun yedi sessiz sessiz kanıyor Ne unutur bu gönül ne de sevmekten bıkar Satırlar arasında oyalansam ne çıkar Buz tutmuş yüreğimi madem sensizlik yakar Gel artık bitsin hasret demeye utanıyor Umudum vurgun yedi sessiz sessiz kanıyor. Ayşe Kadıoğlu Yıldız |
bazı serbest yaza arkadaşlara diyorum ki, neden hece yazmıyorsunuz
çogunlukla aldıgım cevap şu oluyor, hece duyguyu zayıflatıyor, ben de diyorum ki al sana hem hece hemde hertürlü kurallar işlenmiş ayak uyak konu bütünlügü akıcılık duygu yogunlugu, ne ararsan hepsi yerli yerinde
bu da yetenek ve de egitim vede çok çalışma ve de öz veri vede aşk vede uykusuzluk vesaire ablam seni her daim taktir ediyor sen den de özür diliyorum neden dersen bayagı bir ugramamışım sayfana sevgilerimle kardeşin hazani