ESİR KALDI
Kan soğudu, toprak gözyaşı döktü,
Gözler küçüldü, samanlar kavak oldu. Gerçekler suya battı, yalanlar sel oldu, Terazinin kefeleri, ikiyüzlülükle doldu. Nimetler şükürsüz, gözler fersiz kaldı, İnsanlar sevgisiz, bulutlar yağmursuz kaldı. Güneş ve yıldızlar misafir edilmez oldu, Anne, babalar eşik üstünde yüzüstü bırakıldı. Bilgi çağı dedik, bilmediklerimiz bilgi oldu, Kitaplar, ekranlar habersiz yalanlarla doldu. Karıncalar yolsuz, değirmenler susuz kaldı, Anne ve babalar, çocuklarına esir kaldı… 09. 10. 2009 Sazlıdere |