SEN GELİRSİN AKLIMA
Gelir bir göçmen kuş konar yanı başıma
Tepesi ve kanat uçları yemyeşil Bir yelpaze gibi gerer kanatlarını, En ritimsel aşk ve sevgi danslarını sergiler Tüm güzellikler ve de dünya onunmuş gibi. Sonra bir karakuş konar yanına; Renkleri katran - karası. Tabiatı bile gücendiren bir manzara! Güzelim yeşile uymayan bir utanç panoroması yeşillerin en güzelini yansıtan sen gelirsin aklıma Bir karara varamaz hep ikilemlerde kalırız, Ayırdına varamadan güzelin, çirkinin, Neyin doğru, neyin yanlış, olduğunu sorgulayamadan, “Yardımıma koşup gelseydi” derken, Yine hep sen gelirsin aklıma. “Bu nasıl bir sevdadır” deyip hayıflanırken karanlık şehrin bulvarlarından gelen “İşte bitti, gitti artık” derken, Her gün tazelendiğini görürsün yeniden Yeni her umutlanmadan sen gelirsin aklıma. Onca güzel baharlar , yazlar geçer. Güneşler batar, füsunkar aylar doğar. Işıl – ışıl ipildyen yıldızların bolluğunda En güzelini bulmak için yıldızların Bir – bir sayarken sen gelirsin aklıma. Yakıp külünü havaya savurmak isteği, Bir günah gibi dikilir karşısına insanın; Suç olur!... parçalanır düşünceler bir – bir Ağır olur intikamı kutsal ve düzeyli sevdaların Onca işkenceye rağmen, yine de sen gelirsin aklıma KEMAL POLAT |