Çingene Sevda
Mevsim kıştı, soğuktu ve o üşümüyordu
Çingene çalgıcılar yüreğini ısıtıyordu Ortada bir ateş, Ateşin etrafında bir kadın dönüyordu. Mevsim kıştı, soğuktu Kadın durmadan raks ediyordu. Az sonra ateş söndü, çalgıcılar uyudu O hâlâ dans ediyordu. Mevsim soğuktu, Geceler kıştı, Yüreği durmadan ağlıyordu Siyah gözleri vardı, Türkuaz bir gecede ışıl ışıl yanıyordu Gözleri gibi simsiyahtı saçları, Dalgalı denizleri andırıyordu Öyle bir yüreği vardı sevecen Sanki sevgiye, aşka çağırıyordu Hava ayazdı, ateş sönmüştü ve ağlıyordu Ama o hiç üşümüyordu. Selahattin Yetgin |