YAŞIYORUZ AMA
Namerdin türküsü çalınır dilden dile.
Zaman kötülüğü haykırır gülmez garibe. Vur yıkılsın gardaş, güzellik neyimize. Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin! Vur patlasın çal oynasın geceler var. Dünya denen handa, yetimler aç yatar. Düzenine yandığım hayat, gülüşlerimi yakıp yıkar. Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin! Yaşamak güzeldir, yaşatana şükür. Gel sabreyle sevdiğim yarınlar elbet bizi güldürür. Zulme gark olduğun gün, cennet ödülümüzdür. Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin! Sevmek aşk- ı evlâdır, Riya olmasa. Mutluluk bakimidir, maddeyi bulana. Olmaz olsun: Küfürle başlar her sözümüz, sonumuz hayrola. Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin! Lakırdılar süslüdür yalan dolanla. İnsanlar köle olmuş menfaatin kapısına. Kalmamış dost sedası, kim kime tım tıma. Yaşıyoruz ama: Nasıl kim ne bilsin! Korkuyorum naaşım ortada kalır diye. Vefa olur mu? İnsanlığın olmadığı yerde. Mahmut Enes insana vakıf oldu, sevilmediği âlemde. Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin! 09.10.2007 Mahmut Enes YÜCEL |
Dünya denen handa, yetimler aç yatar.
Düzenine yandığım hayat, gülüşlerimi yakıp yıkar.
Yaşıyoruz ama: Nasıl, kim ne bilsin!
güzel şiir.tebrikler.esen kalınız...