VASİYETŞiirin hikayesini görmek için tıklayın NE OLUR NE OLMAZ... hayat süprizlerle doludur... Son sözüm elbette ki bu değildir...daha son sözmüzü söylemedik hayata... Ölürsem,götür memlekete mevtamı Dağlarının beyazında göm beni.. Küçümseme gardaş vatan sevdamı Fındıklının ayazında göm beni…. Çağlayıp duruyor zuğu deresi Sisler boğulmuş dağlar ötesi Milli kimliğimiz çayın yeşili Bir çaylığın kıyısında göm beni… Henüz küçücüğüm elli yaşında Bir gençlik eskittim körse taşında Bahar gelir gelmez nisan başında Her gün yağan yağmurunda göm beni… Karayemiş dalı diken yaprağı Sanki bize anamızın kucağı Bir karış olsa da vatan toprağı Memleketin çamurunda göm beni Anlatma halimi kimse bilmesin Gurbette hallerim yaman olmasın Götür memlekete mezar olmasın Fındıklının denizinde göm beni… Yokum uzaktayım yıllardan beri Yetişir yollardan kaldığım geri Bey değilim,hiç olmadım serseri Götür dostun kucağında göm beni… Vasiyetim böyle dost insanlara Hep hasret yaşadım tüm zamanlara Bir ömür vermişim çetin yollara Götür memleketin kolayında göm beni… |
O şairler için geçerli değil, ressamlar için geçerli.
Yemezler sakın öleyim falan deme, kimse kitaba beş para vermiyor haberin olsun.
Vasiyyetini erken yazmışsın bence. Karadenizin güzel fındıklığına kim istemez gömülmeyi?
Her neyi düşünerek yazdıysan çok güzel yazmışsın tebrikler dost yürek. Bak böcek bile vermişler:)))
sevgilerimle...