Şiir, ayrıntıda gizlidir. Kimselerin görmediğini görendir şair. Herkes bakar ama şair yüreğiyle görür.
Lüzumsuz dertler edinir kendine.
Ahmet Erhan demişti bir şiirinde yıllar önce Ankara'da: "Şair olmak zarar ömre..."
*
Boşa akan su, boşa yanan sokak lambası, sokağa atılan izmarit, ağlayan bir çocuk, mahzun bir ihtiyar... İçlendirir onu.
*
Şiire dair bir iki teknik öneri:

Çok fazla "bir" kullanılmış. Eksiltmekte yarar var. Tıpkı "Bana dert olur" un her bölüm sonu tekrarı gibi. Belki bir bölüm atlayarak yinelense, daha iyi olur. Şiiri, biraz yormuş gibi vurgular.

Bir'lerin eksiltilmesi adına:
(Bir) çiçek solsa > Çiçek solsa, olabilir.
(Bir) çocuk hastalanınca > Çocuklar hastalanınca, olabilir.
*
Biri birini > ( Birbirini) şeklinde yazılmalıydı. Ya da (Biri diğerini / Biri ötekini)
*
5.bölüm, "Kışın yaptığım kardan adam / Gün ortasında (erise)" > erise mi, eriyince mi?
Çünkü peşinden gelen eylemler "ölünce" / "hastalanınca" biçiminde. Sanki yukarısı da 'eriyince' sesini istiyor gibi.
*
Dize ortasında, iki sözcük ortasına (,) Virgül koyarken; ilk sözcüğün peşinden virgülü koyduktan sonra, bir boşluk verip
ikinci sözcük yazılırsa, görüntü daha iyi olur. Birbirine geçmiş gibi gözükmez sözcükler.
Örneğin: "Güneş batsa,ay tutulsa" > Şöyle olur: Güneş batsa, ay tutulsa
*
Bitiş bölümü için, keşke "Benimkisi" ile başlayan dizeden itibaren dört dize ayrılsaydı. Final için.

Bir de çok fazla dilbilgisi imi kullanmak, hem şiiri hem gözü yoruyor. Olabildiğince kaçınmak bundan. Sadece virgül'ü, o da
dize aralarında benzeş sözcüklerin ayrılması için ya da cümlecik(ler) arasına (vurgu gereği) zaman zaman konabilir.

Bu şiir, türkü tadında. Ahengi, sesi, ritmi kendinden. Ben olsaydım, tüm imleri kaldırırdım. Gerek yok, fazlalık bence.

*
......
Ezilse bir karınca
Bir kuş ölse yuvasında
Bana dert olur
-------------

''benden zarar gelmez/ kovanındaki arıya/ yuvasındaki kuşa/ ben kendi halimce yaşarım/ şapkamın altında/ sebepsiz gülüşüm caddelerde/ memnuniyetimden/ ve bu çılgınlık delicesine/içimden geliyor/ dilsiz değilim susamam/ öyle ölüler gibi/ bu güzel dünya ortasında"

diyerek, yirmi iki yaşında veremden ölmüştü ya Devrekli şair Rüştü Onur.

******
Şair(ler)den pek zarar gelmez kimseye. Olur olmaz şeyleri dert edinirler.
Yaraları ortak, duyarlıkları, idealleri, umutları...

İnceliklerden örülmüş, daha güzel bir dünya için. Adaletli, merhametli, sevgi dolu.

----------
Günümü ışıtan bir şiirdi.

Kardeşlikle,