bilmezlerin aynasında
…
barbarlar,
sandıklar dolusu ölü taşırken Ortadoğudan.
Çin seddi ürperdi ayaklarımın altında.




I.


ŞÎAR duyar-dünya/sızız biliyor musun?

…
Hanzala’nın ağzında
emziği düşmüş medeniyet,
Nuh’a kına yakmış tüm gelinler,
omuzları çökmüş Çeçen mücahit,
kundakları sökülmüş mülteciler,
bahçıvanları öksüz Babil, kısır Nil, ur düşmüş Neron sözleri;
taşralıların nasırlı dilinde savsaklandı
ve cinayet yazıldı takvimlere.
göbeksiz dünya,
çığır yazgılarda paslı çivilerle zıpkınlandı
tecelli edilmeyen acılarla.


…
şimdi çağ,
çeperlerinde asılı canlar ortasında
varlıkla kavi bir hiç.

II.


ŞÎAR ölüme çocuk sesi bağlamışlar imbik imbik

…
raspalanmış aynalar gerçeğin kibrinden karanlık,
kör bir dünya icat ediyor
çocukların
ham kalabalıklara sığınak olan bedenlerinde.
savaşın ve sevginin rengi,
kaç sıklıkla dizildi rezilliğe bilinmez.


ne zaman mümin-müşrik savaşında,
insanlık doğacak çocuklar için?
ya da
herhangi biri için.
…
bilinmez!.. ŞÎAR’ım bilinmez!...
Çünkü,
bu topraklar en baş edilmez düşmanla savaşıyor,
ölümle.





III.


ŞÎAR, Saddam’ın fahişeleri şimdi gebe,
külümüzle Bağdat’tayız.


…
sonra Lübnan’ dan ağır bir kahırla yol alıyoruz.
Beyrutlu
bir annenin göğüs kafesinde sırra enkaz inanış,
asırları kana kemirgen ruhlarda sıralanmış
Hayfalılar…
destanları takvimlerde kısırlaşmış
Gazzeliler…
soyu zincir halkalarında sökülmek istenen
Mezopotamyalılar...
gagaları çatlak kartallar karargahında ağırlanmış,
Afrikalılar...
beşikleriniz sallanmakta cellatların elinde.


ey insafsızlık!
insanlığın
çağıltıları yükseliyor,
neden herkes ölülerin diline yatıyor?
milât kanla yazılıyor,
milâtsız yaşayan Hanzala’nın sırtında.









IV.


ŞÎAR Ortadoğu üç kardeş,
adları:
…
büyüğü:zûlüm
…
ortancası:ölüm
…
küçüğü:özgürlük
…
hemen şimdi içimde bir çocuk daha öldü adı Mahzen.






Oysa çocuk olmak ne kadar zordu!
Filistin’de, Mezopotamya’da anne karnında bir cenin olmadan önce...