Şiiriniz benim ölüm dansı şiirimi anımsatıyor. Ölüme bakış açısından. Ölüm soğuk ve korkutucu gelir insanlara, ancak tek danışmanımız ölümdür. Ölüm her daim yanımızdadır, bakışlarını ayırmadan bize bakar her an. Sana dokunmadığı sürece hala zamanın vardır. Ve biz ona danışırsak eğer, der ki bize; Daha sana dokunmadım. Şu an'a sahipsin. Yapabileceğinin en iyisini yap. Ama şimdi yap. Sonraki an sana dokunabilirim. İşte bu bizim yapmaktan alıkoyan engellerimizi kaldırır. Gördüğün kıza hissettiklerini o an söylersin o zaman. Gururun, danışmanlık edemez o an sana. Çünkü ölüm çok ciddidir sözlerinde. Bir an sonra dokunabilir ve sen sözlerini söyleyemeden paketlenip gidebilirsin. Diğer danışmanlar ise seni sonsuz bir hayatın olduğuna inandırırlar. Bu yüzden ertelersin, uygun zaman kollarsın hep... Ama o uygun zaman gelmez bir türlü.. Oysa ölüm müthiş bir danışmandır, en iyisidir. Erteleyecek zamanının olmadığını hatırlatır sana. En iyisini yap, yapabileceğinin en iyisini yap.