Vedâ BusesiTitrerdin üstüne ahde vefanın Aşkımdan meşkimden hoşnuttun gülüm, Anılmazdı adı cevr-ü cefânın Gönül sarayımda mesuttun gülüm. Şakırdım dalında; bülbül-i Şeyda Olmuştu varlığım kapında gedâ Canımı canına ederken feda Sevdalı gönlüme umuttun gülüm. Ezâya doyurdun yâr şafağında Erittin aklımı kor batağında Akıtıp cezbenle dar sokağında Düşler vadisinde uyuttun gülüm. Gülünü dererdim bağda bağbanken Meftun eden kokun cana dermanken Ömrüne adanmış garip kurbanken Adımı sanımı unuttun gülüm. Vuslat ocağında söndü âminler Duanın rengine sindi eninler Mazinin koynunda kaldı yeminler Yalanla dolanla avuttun gülüm. Yakarken ruhumu vedâ busesi Düşürdün payıma hüsran hissesi Kapanırken aşkın umut celsesi Özümü kanatan sükûttun gülüm. Kışkırttı gidişin canda hazanı Dinmedi gözümde hüzün tufanı İsyanla tüterken firkat dumanı Sitemkâr başımda buluttun gülüm. Yerle yeksan ettin koca çınarı Eserindir akan hicran pınarı Özünden tutuşmuş çılgın Mimar’ı Yangınlar içinde soğuttun gülüm. Dürdün defterini ahde vefânın Kararan ufkumda maksuttun gülüm Yazdın kitabını cevr-ü cefânın İnkâra düştüğüm mabuttun gülüm. Menderes OYANIK 24.04.2010 |
Dürdün defterini ahde vefânın
Kararan ufkumda maksuttun gülüm
Yazdın kitabını cevr-ü cefânın
İnkâra düştüğüm mabuttun gülüm
Usta kaleme ve usta yorumcuya tebrikler.Sevgiler...