ah be bünyamin senin yaran benim yaram değil mi senin içini yakan ateş beni yakmadı mı..sen bin yıllık yurdundan kovulurken ben de seninle çölleri ayaklamadım mı..tırnaklarınla kuyular açarken bir lokma ekmek uğruna onurun ölümden yeğken sana ben senin o kara gözlerinden öpmedim mi..sana bana bunu yapanlar Allahından bulsun bünyamin hep rahmet dilemek için açılırken ellerim semaya bu defa bu defa farklı canımı can pazarına çıkaranlar Allahından bulsun bünyamin

ah be bünyamin kayıpkentli anlattı seni hele de biri öylesine içli yorumlamış ki hikayeni gözlerimden akan iki damla yaş yürek yangınlarına serinlik olsun..bakma gözlerimin yaşına üzülme Allah Kerim biliyorum sen yanıyor ben ağlıyorum sadece yapabildiğim sadece bu ama bir gün Rabbim kahhar sıfatı ile alacak intikamını ve gözyaşlarımızda güller bitecek

evlat sen nasıl bir çocuksun yüreğinin aydınlığını dileğini semalr görsün bir abla de anne de öpüyorum o güzel yüreğinden saygımla selammımla Allaha emanet ol.Bünyamin'i de Allaha ısmarladım ....

bünyamin'e bir çift da ben söz etmek arzusundayım çok sınırlı vaktim..söyle kayıpkentli Bünyamin'e döneceğim selamlarım sevgilerimle...

kıssa yı bilince ve taşıyabilince bu günün gerçekliğine
ah bünyamin !
geçmişte mi kalsaydık ne !!!

ama yok
züleyha bekler
günaha girmek için, günaha girip Rabbe yol bulmak için

yara
mühür
sır

kimbilir neler söyler
izin verilse...


tebrikler

bu şiiri çok seviyorum..gunde 5 kez okuduğum var..özellikle şu dizeler beni katledıyor..


Yara bende
Mühür bende
Sır bende...

Bu aşka sırtımı döndüm
Dünya durdu
Kalbim durdu
Gölgem durdu, Bünyamin!

bak şarkımız ağzımızda zehir oldu
Bize zehirden şarkılar söylemek mi kaldı, Bünyamin?

Azığımız keder, bineğimiz gam...
Yaramızdan güneşler de sağdık, he mi Bünyamin?



sen çok yaşşa şairim..ama yaşşa şairim..

Hiç tereddüt etme karar verdiysen ..........
gitmek bi kez düşünce insanın zihnine, kalmalar eziyet olur .

.Sonrasında bir bahar akşamı eline bir bardak çay alınca kurşun renkli, okuduğumuz şiirler düşerse aklına sil onlarıda .
Kalbini burkacak her anıyı sil .

Zaten insan durunca yaşam anlamsızlaşır .
gitmek bi bakıma yürümektir ,koşmaktır.......... Hiç tereddüt etme karar verdiysen .....



"yolu bilmek ve yolda yolda ilerlemek farklı şeylerdir "matrix'ten

benim yüreği sağlam , kardeşim sen benim istanbul'da atan kalbimsin

vesair tarafından 6/5/2010 12:58:35 PM zamanında düzenlenmiştir.

d/üşüyorum derken çıktı buzdan yangınların pençesindeki garip muamma...

sonrası yaşamın dokuduğu hüzün kaneviçesindeki ince mana...

tebirkler...

Bu güzel şiiri ve çok değerli şairini yürekten kutluyorum… Selam ve dua ile

Buralarda artık güneş doğmaz
Doğsa da bizim yaramıza ışığı vurmaz
Bize ışık değil karanlıklarda yanan aşık lazım

Yara bende mühür bende sır bende
Bir ben var benden öte; ötesi bilmediğim bir ülke

Aşığa yol yakışır. Vakit tamamdır
O’na ruhumun yaralı olduğunu söyle...

Bu sevda burda bitmez şairim.....Saygılarımla....

çok beğendım..tbrıkler

Bu hikaye
Tüm yalanlara sırtını dönüp gitmenin hikayesi, Bünyamin
Ayakların altındaki çöle değil
Yüreklerde taşınan çöle kızgınım
Cayır cayır üşüyorum
Ellerimde buzdan yangınlar...
D/ üşüyorum .

çöle dönen yüreklerin tedavisi mümkün mü acaba...çölde cayır cayır üşürken kutupta yanmak ... bu düşmekten beter olmalı

Bu şarkı burada bitmeli
Ve ben gitmeliyim
Acı
Acıdan
Daha acı, Bünyamin!
ırak Irak’tan daha ırak
İnsan insandan daha n/ isyan..
Sırrımı kimseyle paylaşmadın; değil mi Bünyamin?

siyah siyahtır beyaz beyaz
acı acıdır acıtır....
ırak ıraktır insan zaten unutan nisyanlık hamurun da var

Çoğaldıklarımızla ne kadar azaldık
Azaldıkça avuç avuç çoğaldık
Sabır yiğidin harcı
Korkaklar taşıyamaz aşkı; satar, unutur bir köşede bir gün
Zehri damıtmak,dost yolunda nöbet tutmak zemheride ayazda
Aşığın işi...

çoğaldıkça azalmak azaldıkça dağılmak...ve buna sabretmek...aşk korkak işi değil zaten cesaret ister...korkarsan aşkı da hayatı da uzaktan seyredersin... dahil olamazsın her ikisi ne de....

Babalar baba olsaydı
Evlatlar şaşar mıydı?

şaşmazdı elbet... baba aba olup örtmeli gerektiğinde yavrusunu... koruyup gözetmeli...vesselam zor iş babalık...yapılamayınca evlat ta baba da şaşırır...

Bu şarkı burada bitmeli
Ve ben gitmeliyim

Buralarda artık güneş doğmaz
Doğsa da bizim yaramıza ışığı vurmaz
Bize ışık değil karanlıklarda yanan aşık lazım

Yara bende mühür bende sır bende
Bir ben var benden öte; ötesi bilmediğim bir ülke

Aşığa yol yakışır. Vakit tamamdır
O’na ruhumun yaralı olduğunu söyle...

şarkı bitsin ama bu şiir bitmez daha...içimizdeki binlerce ben ile kavgamız da bitmez hasbihalimiz de bitmez... bilmediğimiz ülkeler keşif bekler...

aşık yol almalıdır ki yansın... yansın ki pişsin... ham aşık olunur mu hiç...
pişe pişe ruhtaki yaralar sarılacak...
yaralar sarılacak yenilerine yer açılacak...

selam olsun kayıpkentin şairine...


fusfukara tarafından 6/4/2010 5:24:35 PM zamanında düzenlenmiştir.

arkadaşım şiirinde güneş açmış ellerine ve yüreğine sağlık yine

Kutlarım, şiir öğüt niteliğinde, sizin şiirlerinizi okumak insana farklı bir keyif veriyor.
Devamına diyelim, sevgiyle selamlar dost kalem.

BU ŞARKI BURDA BİTER

ama başka bir melodi yükselir
hırçın mavinin kanadında
ıslak dalgalarına sığınır oğullar evlatlar

kadın tadında nefesler sızar
siyah geceye
umur heceye bağlı kalır


işte öyle


gittim :)