ZAYİ MAVİ
Emeklemeden koşmaya heves biriktiren
Çocuk adımlarımdan dizlerime kalan Yara izlerine gülümsüyor Dudağımın kuytusundaki cılız tebessümlerim. Dün, tamda kabuk bağladı derken, Yeni düşüşlerle büyüttüğüm yaralarımdan başka Hiçbir sebep acıtamazken canımı, Ruhumun diz kapaklarındaki kangren yaralarla Yürümeyi unutup emekleyişine gözyaşı biriktiriyorum bu gün… Sonsuza dek uyanışı yok sandığım düşlerimden Gerçeklere düşüşümle dağılan mavilerimi mi getirdin? Avuçlarından avucuma akan denizin mavisi Yaralarıma akıttığı tuzun sızısında acıya boyanıyor Canımın yanışında yitip gidiyor renklerim. Güneşli sonlar yükleyip, gecesi hiç olmayacak sandığım Karanlıklarda parçalanan sevdalarımı mı getirdin? Gözlerinden gözlerime sızan o ılık ilkbahar Yüreğimin kırık dallarında çiçekler açtıracakken Geçmişin ayazlarında savrulup buz kesiliyor gönül bağımda. Alıp git mavilerini, ellerimde yitip gitmeden Alıp git sevdanı güzü bitimsiz yüreğimde Yapraklarını dökmeden… Zayi mavilerim, kırık dökük sevdalarım Kalsın hiç doldurulamayan bomboş yerlerinde… Alıp git kendini, bana ırak sana yakın gelen Sevme ihtimallerimden… |